ارزیابی عوامل موثر بر رضایت مندی دانشجویان در یادگیری الکترونیکی دروس دانشگاه های مجازی ایران (موردکاوی: دانشستان دانشگاه پیام نور)

یادگیری الکترونیکی در سراسر جهان رشد داشته، اما شکست ها نیز وجود دارند. شناخت کمی دربار? علل توقف فراگیران در یادگیری برخط، بعد از اولین تجربه هایشان وجود دارد. تحقیقات گذشته نشان داده است که رضایت کاربران اولین عامل مهم در ارزیابی موفقیتِ پیاده سازی یک سیستم یادگیری الکترونیکی بوده و عوامل متنوعی نیز بر رضایت کاربران موثر است. در این تحقیق سیزده متغیر مستقل به نام های اُنس دانشجو با کامپیوتر، اضطراب دانشجو از کار با کامپیوتر، خودتوانی اینترنتی دانشجو، پاسخ گویی به موقع مدرس، نگرش مدرس به یادگیری الکترونیکی، انعطاف پذیری و کیفیت دوره یادگیری الکترونیکی، کیفیت فناوری بکار گرفته شده، کیفیت اینترنت، سودمندی و سهولت استفاده از سیستم یادگیری الکترونیکی از دید دانشجو، تنوع در ارزیابی و تعامل با دیگران، در شش بُعد دانشجو، مدرس، دوره ، فناوری، طراحی و محیط مورد بحث واقع شدند. با استفاده از آزمون استقلال مربع کای، ارتباط متغیرهای مستقل با متغیر وابسته در سطح معنی داری 0.05 سنجیده شد و از مدل رگرسیون خطی چندگانه گام به گام، برای پیش بینی میزان رضایت دانشجو از یادگیری الکترونیکی استفاده گردید. پرسشنامه نیز با کمک کارشناسانی که تجارب عمده ای در یادگیری الکترونیکی داشتند تجدید نظر شده و مقیاس لیکرت 7 امتیازی از 1، به عنوان کاملاً مخالف تا 7، به عنوان کاملاً موافق برای اندازه گیری منظور گردید. جامع? آماری، دانشجویان دانشستان دانشگاه پیام نور بودند که از مجموع 234 پرسشنامه الکترونیکی توزیع شده، 95 پاسخ قابل استفاده (41% مخاطبین) دریافت گردید. ضمن آن که آلفای کرونباخ پرسشنامه 0.903 بدست آمد که نشان از پایایی مناسب آن می باشد. نتایج آشکار کردند تمام سیزده متغیر مستقل به غیر از اُنس دانشجو با کامپیوتر و کیفیت اینترنت در سطح معنی داری 0.05 با متغیر وابست? رضایت دانشجو از یادگیری الکترونیکی ارتباط دارند. همچنین میزان رضایت دانشجو از یادگیری الکترونیکی بر اساس متغیرهای مستقل تنوع در ارزیابی، کیفیت دوره یادگیری الکترونیکی، انعطاف پذیری دوره یادگیری الکترونیکی و سهولت استفاده از سیستم از دید دانشجو، پیش بینی گردید.